Meet the Masters

Sofie Coppola was voor het eerst te zien als baby in de film 'The Godfather' van vader Francis Ford, maar deze 'dochter van' heeft koppig en geduldig haar eigen weg gevonden in de filmwereld. Met 'Lost In Translation' maakte ze een post millenial existentieel komisch drama over en vooral voor iedereen die wel eens twijfelt in het leven.

Met regisseur Nathalie Basteyns praten we over Sofie Coppola, over de schoonheid, de bijzondere humor en terugkerende thema's in haar werk.

Roman Polanski, de Poolse regisseur van vernieuwende genrecinema, maakte zijn Amerikaanse debuut met het legendarische 'Rosemary’s Baby'. Zijn film 'Chinatown', uit 1974, wordt wel eens de laatste grote Hollywoodfilm genoemd.

Samen met filmcriticus Patrick Duynslaegher praten we over de 'gotische doem' die over 'Chinatown' en misschien ook wel over het hele oeuvre van deze regisseur hangt.

Een groot man is er niet meer, Oostends ereburger Raoul Servais is op 94-jarige leeftijd gestorven. Om de tovenaar van Oostende en vader van de animatiefilm te eren organiseert FFO een extra Meet the Masters.

Ontdek samen met gastheer Robbe Vervaeke (animatieregisseur en docent aan het KASK) en gasten Roman Klochkov en Pascal Vermeersch het indrukwekkend oeuvre van Servais.

In de jaren zeventig kroonde Francis Ford Coppola zichzelf tot Keizer van het Nieuwe Hollywood. Met films als ‘The Godfather’ en ‘The Conversation’ schreef hij filmgeschiedenis, maar met zijn Vietnam epos, ‘Apocalypse Now’ uit 1979, herdefinieerde hij de oorlogsfilm. 

Samen met regisseur Dominique Deruddere heeft Anke Brouwers het  over Francis Ford Coppola, over de man, de maker en de mythes.

'A Streetcar Named Desire', naar het broeierige toneelstuk van Tennessee Williams, was dé grote doorbraak voor Marlon Brando, maar Vivien Leigh, die zijn labiele schoonzus speelt, is het hart van de film. 

Natali Broods gidst ons door het werk van een regisseur, die in de jaren vijftig het filmacteren radicaal vernieuwde.

Agnès Varda hield van katten, hartvormige aardappelen en persoonlijke en eerlijke cinema. Haar tweede langspeelfilm, Cléo de 5 à 7 werd een subtiele bespiegeling over vrouwelijkheid, fysieke kwetsbaarheid en tijd. Let op voor gastoptredens van Jean-Luc Godard, Anna Karina en héél veel kittens!

Regisseur Dorothée van den Berghe komt ons meer vertellen over deze veelzijdige, sprankelende cineaste Agnès Varda, ook wel de ‘grootmoeder’ van de Nouvelle Vague.

Terrence Malick heeft met een relatief klein oeuvre een belangrijke stempel gedrukt op de Amerikaanse filmkunst sinds de jaren zeventig. Vanaf zijn debuut 'Badlands' liet Malick zich opmerken door zijn passie voor een schilderachtige cinematografie, een veelgelaagde sound design en opmerkelijke vertolkingen.

Barbara Sarafian was danig onder de indruk van 'Badlands', een film die na al die jaren nog steeds fascineert en beklijft, en komt ons dan ook graag vertellen hoe zij haar hart verloor aan die film.

In de zomer van 1959 draaide toenmalig debutant Jean-Luc Godard met een minuscuul budget en zonder script, 'À bout de souffle', één van de meest invloedrijke naoorlogse films van de vorige eeuw. Alle klassieke 'regels' van het film maken (wat betreft montage, belichting, acteerstijl, verhaalstructuur) lapte hij aan zijn laars en het resultaat werd deze Jazzy, zelfbewuste en vorm-vernieuwende ode aan de cinema. 

Marc Didden acht Godard (mee) verantwoordelijk voor minstens vier van zijn filmliefdes: Jean Seberg, Anna Karina, Anne Wiazemsky en Nathalie Baye. 'À bout de souffle' is voor hem een sleutelfilm van de Franse Nouvelle Vague.

Federico Fellini was één van de grootste Italiaanse cineasten van de twintigste eeuw. Als co-scenarist voor Roberto Rossellini lagen Fellini’s roots in het neo-realisme (ca. 1945-1952), maar hij zou al gauw zijn eigen weg inslaan. Hij creëerde een uniek cinematografisch universum dat je onder andere kan herkennen aan de parade van kleurrijke figuren, de meeslepende muziek (van Nino Rota) en de iconische beelden van lege stranden, verlaten pleinen en mythische landschappen. Fellini’s cinema (en het afgeleide adjectief ‘Felliniaans’) kon soms exuberant en vulgair zijn, maar ook visueel verbluffend en humanistisch.

Fellini is de keuze van acteur en theatermaker Johan Heldenbergh. Samen met hem wordt dieper ingegaan op Fellini’s oeuvre, zijn visie op filmmaken, acteurs en op alle stilistische en thematische bijzonderheden die zijn werk (en de keuzefilm) typeren.