Roeien als metafoor voor de zoektocht naar balans. Interview met Cecilia Verheyden over 'Skiff'

In jouw derde langspeelfilm ‘Skiff’ volgen we de 15-jarige Malou tijdens een turbulente zomer. Waar vond je de inspiratie voor dit verhaal?

Ik groeide zelf op in de rand van Leuven met drie broers, waarvan één oudere broer die best populair was en af en toe een lief mee naar huis nam. Plots stelde ik mezelf de vraag: “Wat als ik ooit verliefd was geworden op een vriendinnetje van hem?”. Dat is gelukkig nooit gebeurd, maar de gedachte speelde wel. Ik voelde meteen een zekere spanning, enkel en alleen door die denkoefening te maken. Daarnaast kon ik er heel wat interessante thema’s aan linken, enerzijds  de unieke relatie tussen een oudere broer en zijn jongere zus, anderzijds de zoektocht naar seksualiteit, gender en identiteit. De antwoorden kon ik gaan zoeken in een film en zo is het idee voor ‘Skiff’ ontstaan.

Je hebt hiervoor al verschillende langspeelfilms (‘Achter de wolken’, ‘Ferry’) en series (‘wtFOCK’, ‘Undercover’, ‘Rough Diamonds’) gemaakt. Waarin verschilt dit project van je eerdere werk?

‘Achter de wolken’ is gebaseerd op een theaterstuk en ‘Ferry’ was een opdracht van Netflix. Dat waren dus projecten die naar mij toekwamen. ‘Skiff’ heb ik helemaal zelf geïnitieerd. Het idee is in mijn hoofd  ontstaan en ik was erbij vanaf de start. Een ander groot verschil is dat ik zelf het scenario heb geschreven. Dat was voor mij de eerste keer. Ik miste natuurlijk wel wat ervaring, dus bracht mijn producent me in contact met scenarist Vincent Vanneste. Samen hebben we veel nagedacht, gebabbeld en uiteindelijk ook gecreëerd. Die samenwerking is heel vlot verlopen en ondertussen zijn we al bezig aan een volgend project. Maar dus, in vergelijking met mijn vorige projecten is ‘Skiff’ echt wel het meest persoonlijke.

Het hoofdpersonage Malou wordt vertolkt door actrice Femke Vanhove. Eerder speelde zij al mee in ‘Vele hemels boven de zevende’, ‘Een goed jaar’, 'Geldwolven' en ‘Radioman’. Hoe ben je bij haar terechtgekomen?

Ik moet toegeven dat ik de casting heel spannend vond. De verwachtingen voor het personage van Malou lagen torenhoog; het moest een jong iemand zijn met een sportief lichaam en een androgyne look, die daarbovenop ook nog eens wou leren roeien. Daarnaast moest de actrice een Antwerps accent hebben én de hele film kunnen dragen, want in elke scène komt ze in beeld. Dankzij mijn ervaring bij de jeugdreeks ‘wtFOCK’ weet ik dat jongeren casten niet altijd even simpel is. Op een dag kreeg ik een mailtje van mijn casting director met als onderwerp “Zie jij wat ik zie?”. Het was een filmpje van Femke en meteen wist ik dat zij the one was. We hebben gedurende een dik half jaar ongelooflijk veel uren samen doorgebracht om te babbelen en te repeteren. Doordat we de geschikte actrice zo snel hadden gevonden, waren er zeeën van tijd voor intensief voorbereidingswerk. Zo konden we samen het personage van Malou helemaal vormgeven. Ik wil nog even benadrukken dat Femke een groot talent is met een enorme doorzetting en enthousiasme. Haar voltijdse studie heeft ze deels on hold moeten zetten en ook haar grote passie skaten kon ze tijdelijk niet uitoefenen. Ze moest haar scooterrijbewijs halen, bokslessen volgen, een dagboek voor haar personage bijhouden en vooral… leren roeien. Zes maanden lang heeft ze hard getraind. Zelfs tijdens de ijskoude wintermaanden ging ze zonder morren het water op. Aan het begin waren ze op de roeiclub trouwens een tikkeltje sceptisch. Ze geloofden niet dat het haalbaar was om de kneepjes van het vak te leren op zo’n korte tijd, maar na de opnames kwamen ze vragen of Femke hun team niet wilde versterken tijdens het BK? Dat was voor ons het allermooiste compliment!

Kon je Malou niet gewoon laten uitblinken in atletiek of voetbal?

Misschien wel, maar dat voelde niet juist. Ik heb echt lang nagedacht over welke sport het beste past bij dit verhaal. Familieleden van mij roeien in Gent en ik heb eigenlijk nooit goed begrepen wat ze er zo leuk aan vinden. Tot ik eens gaan kijken ben en meteen voelde dat dit een bijzondere stiel was, die eigenlijk niet vaak in beeld wordt gebracht. Ik merkte dat veel mensen er echt door gepassioneerd waren en uiteindelijk raakte zelfs ik overtuigd. Ik zag het dan ook als een uitdaging om de kijker hetzelfde gevoel te bezorgen. Hoe langer ik erover nadacht, hoe beter de puzzelstukjes in elkaar vielen. Malou is echt goed in roeien, maar ze is helemaal niet competitief. Sport kan dus ook gewoon een vorm van meditatie zijn, van ontsnappen aan het dagelijkse leven, van werken aan jezelf en aan je lichaam . Ik vond het fijn om het roeien op die manier te benaderen.

De titel van jouw film verwijst ook naar de roeisport.

Een skiff is een smalle en lange roeiboot voor één persoon. In tegenstelling tot een kano, zit de roeier hier niet in, maar op de boot. Het is echt niet te onderschatten hoe moeilijk het is om je evenwicht te houden en net daarin zag ik een mooie metafoor. Malou is op zoek naar balans in haar leven.

De roeier zit trouwens ook met de rug naar voren en ziet dus niet waar hij heen vaart. Toch trekt Malou vol overtuiging aan de riemen, ook al weet ze niet waar ze uit zal komen.

Het was waarschijnlijk niet simpel om de scènes op het water te filmen?

De uitdaging was dubbel; enerzijds is de skiff een lichte en instabiele boot. Je kan er niet zomaar een camera op plaatsen. Na heel wat experimenteren, hebben we uiteindelijk een constructie kunnen bouwen met een catamaran en een klein motortje. Al die inspanningen hebben gelukkig gerendeerd, want de beelden op het water zien er echt mooi uit. Anderzijds zijn die scènes buiten gefilmd en waren we dus afhankelijk van het onvoorspelbare Belgische zomerweer. Heel de maand juli had het geregend en ook onze eerste draaidag hebben we moeten uitstellen, maar vanaf dan hebben we ongelooflijk veel geluk gehad! Al kon ik het toch niet laten om meerdere malen per dag verschillende weerapps te checken.

Ondertussen heeft ‘Skiff’ al een mooi, internationaal traject afgelegd.

Sinds september wordt de film inderdaad geprogrammeerd op veel festivals in het buitenland. Het is een heel gekke gedachte als je thuis in de zetel zit, dat op datzelfde moment mensen in bijvoorbeeld Mexico jouw werk aan het bekijken zijn. ‘Skiff’ speelde ondertussen ook al in o.a. Australië, Canada, Brazilië, Frankrijk, Duitsland, Slovenië en Estland. Als kers op de taart wonnen we op het Spaanse Gijón International Film Festival de hoofdprijs in de Retueyos-competitie. Nu hopen we natuurlijk dat ‘Skiff’ ook in België positief onthaald zal worden.

De avant-première vindt plaats in Oostende op zondag 1 februari.

Dat is voor ons een heel spannend moment want voor veel mensen van de ploeg zal het de eerste keer zijn dat ze de film te zien krijgen, meteen samen met het grote publiek. Ik vind Filmfestival Oostende een heerlijke plek en ik ben er zelf al vaak geweest, ook in de jury trouwens. Het is echt een fijne gedachte dat we ‘Skiff’ hier mogen voorstellen aan vrienden, familie en collega’s.

Wat hoop je dat het publiek zal meenemen uit de film?

Er worden verschillende thema’s uitgelicht, dus ik ben ervan overtuigd dat ‘Skiff’ een film is voor jong en oud. Iedereen heeft zijn eigen zoektocht en dat is helemaal oké. Het is belangrijk om je eigen gevoel nooit uit het oog te verliezen en je zo veel mogelijk te omringen met de juiste mensen.

Zoals het eindlied het bezingt: “True love will find you in the end”, maar dan moet je wel in het licht gaan staan.